Scooteren op Nusa Lembongan en Nusa Ceningan

We werden vroeg wakker in Padangbai met een hoop bezorgde appjes. Gisteren wisten we al dat de aardbeving heftig was 7.0 op de schaal van Richter, wat gecategoriseerd kan worden als een heftige aardbeving. Maar dat dit zoveel impact heeft gehad, hadden we nog geen weet van. Tijdens het ontbijt hebben we ons ingelezen en kwamen er al snel achter dat de Gili’s helemaal verwoest waren. Er was geen stroom meer, veel is ingestort, veel mensen hebben voor de veiligheid in het bos geslapen en en heerst totale paniek. De stranden van Gili zijn normaal gezellig druk maar nu stonden ze afgeladen van de toeristen en locals die zo snel mogelijk van het eiland af wilde. Er vaarde geen een boot meer, en zelfs de ferry die wij gisteren genomen hadden heeft een hele tijd niet gevaren. 

We keken elkaar aan en spraken nogmaals ons geluk uit dat we de dag ervoor waren vertrokken. Er was namelijk nog een twijfel om niet nog een dagje langer op Gili te blijven. Zelfs het vliegveld van Lombok is even dicht geweest.  

Via het hotel lieten we een taxi voorrijden die ons naar Sanur zou brengen. We hadden dit keer een degelijke auto met toeter die veelvoudig gebruikt werd. Dr chauffeur reed wild en roekeloos maar kwamen snel aan op bestemming. Hij pushte ons naar een tentje waar we, veel te dure, tickets konden kopen. Op voorhand wisten we ongeveer wat dit zou gaan kosten en sloegen af. We kwamen een ander mannetje tegen die de tickets een stuk goedkoper aanbood en besloten met hem mee te gaan. 

Gehaast kwamen we bij de boot aan want deze zou al snel vertrekken. Voor de transfer moesten we een hotel doorgeven alleen deze hadden we, door alle hectiek, nog niet geboekt. Binnen 1 minuut hebben we een bungalow geboekt in de hoop dat deze een beetje prima was en gaven ons adres door aan de bemanning. 

De boot was niet al te groot maar groot genoeg om golven te trotseren. We moesten op voorhand een reddingsvest aan, wat geen prettig idee was. Deze boottocht was achteraf de beste, en minst schommelige boottocht die we tot nu toe gemaakt hebben. 

Na een kleine drie kwartier kwamen we aan op het schattig strandje van Nusa Lembongan. We verzamelde ons als groep en liepen met een chauffeur mee. We werden in een klein, open vrachtwagen-achtig autootje gezet en reden naar de accommodatie. Dit bleek echt een prima bungalow te zijn en werden hartelijk ontvangen door een lief vrouwtje wat goed Engels sprak. Onze kamer was nog niet klaar en we hebben even met haar zitten kletsen. Ze schrok zich rot toen we vertelde dat we op de boot zaten tijdens de aardbevingen. Ook vertelde ze er op Nusa Lembongan flinke paniek was tijdens de aardbeving en iedereen snel de berg op was gegaan. 

Na een kleine tien minuten was onze kamer klaar voor intrek. Het was een prima, vooral schone, kamer met een nette badkamer. We deze onze zwemkleding aan, huurde een scooter en zijn het eiland gaan verkennen. 

Nusa Lembongan telt een aantal kliffen. Al  rijdend langs de kust hebben we de kliffen verkend. De bekendste is Devils Tear, de golven slaan hier hard op de rotsen wat een mooi, dramatisch effect geeft. Er staan busladingen vol Chinezen foto’s te maken. We wilde even een leuke selfie maken met de mooie achtergrond. Jammer genoeg was dit in theorie beter dan werkelijkheid. Vol focus stonden we een foto te maken tot er ineens zeiknat werden geplensd door een gigantische golf. 

We liepen de drukte uit en liepen om de klif. Je had hier nog mooiere plekjes en het was er een stuk rustiger. Na een flinke lading aan foto’s en nog een paar keer te zijn nat geplensd, zijn we doorgereden naar Nusa Ceningan. Dit is het eilandje naast Nusa Lembongan. De eilanden zijn met elkaar verbonden door een grote gele brug wat tevens ook een van de trekpleisters is. We zijn Nusa Ceningan rond getoerd en kwamen uit bij schattig, bijna ansichtkaart-achtige strandtentjes. We zijn in een blauw-wit gestreepte strandstoel gaan zitten onder een vrolijke parasol met belletjes. We hadden prachtig uitzicht over Nusa Lembongan. De zee was zo ondiep dat je tot wel 50 meter kon lopen zonder dat je bovenbenen het water raakte. Er lagen allemaal simpele vissersbootjes en door het water heen stonden schommels en hangmatten, zoals overal op Bali/Gili trouwens. We hebben fijn een poosje bijgebruind en door het water gelopen. 

Na ons op te hebben gefrist in het hotel, zijn we op de scooter gesprongen om te gaan dineren. Via een kronkelige, oncomfortabele weg kwamen we aan bij een sushi restaurant. Op het menu stond aparte maar heerlijke sushi. Na het avondeten waren we op zoek naar een toeristen standje. De Nusa eilandjes staan namelijk bekend om het snorkelen met manta roggen. De gastvrouw van de bungalow had ons verteld dat deze tour zo’n 150.000 rupia  per persoon kostte. Bij het eerste tentje waar we kwamen kregen we de ‘very good price’ van 500.000 voor zijn tweeën, we sloegen af en liepen verder. We kwamen uit bij een groen hokje waar een simpele, beetje norse maar toch vriendelijke man ons hielp. Ook hij bood dezelfde prijs en wij vertelde hem dat we dit bij het hotel goedkoper konden krijgen. Hij ging overstag en konden de tour voor de volgende dag al boeken. 

De avond hebben we afgesloten door met een koude Bintang bij de bungalow. 

Liefs, 

Flo en Kim