De verschrikkelijke reis van Gili-T naar Bali met aardbeving

Om kwart over 7 ‘s ochtends stonden we al in de haven van Gili Trawangan. We hadden een lange tocht voor de boeg, nog niet wetende dat deze dag een spannende dag zou worden. 

Een klein bootje bracht ons naar het noorden van Lombok, Bengsal. De zee was woest en het bootje schommelde ontzettend, wat niet heel prettig was. Aangekomen op Bengsal werden we door een man meegenomen naar een paard en wagen omdat ons opstappunt, volgens hem, erg ver zou zijn. We zouden 100.000 rupia moeten betalen per persoon om met het paardje mee te gaan. De ticketverkoper had echter op Gili al gezegd dat het prima te lopen was. We besloten het aanbod van de man met het paard af te slaan. Zijn prijs kelderde al snel naar 50.000 en toen 30.000 maar hielden voet bij stuk. 

De halte was inderdaad maar een korte wandeling. We lieten onze voucher zien en kregen de tickets voor de ferry. De ferry vertrok vanuit Lembar wat ten weste ligt van Lombok. Om daar te komen moesten we eerst nog twee uur rijden met een busje. Telkens als wij denken dat her vervoer niet slechter kan in dit land, word het tegendeel weer bewezen. Het busjes was krap, zo krap dat Floris bijna met zijn benen in zijn nek lag en Kim maar met een halve bil op het bankje naast hem kon zitten. Floris sprong naar buiten om te vragen of we voorin mochten zitten bij de chauffeur. Dit mocht en plotseling hadden we de beste plekken van de hele bus, voor zover je die goed kan noemen dus. De buschauffeur was een chagrijnig mannetje die vooral erg gefrustreerd was over het feit dat zijn toeter het net begeven had. De toeter is hier trouwens het meest belangrijke onderdeel van ieder voertuig en wordt ook herhaaldelijk gebruikt. Onderweg zagen we veel wilde aapjes langs de weg. 

Aangekomen in Lembar moesten we lang wachten voordat we de boot op konden. Het wemelde hier van de straatverkopers die allerlei soorten voedsel/drinken aanboden om de lange bootreis door te komen. Na ruim 1,5 uur wachten mochten we de boot op. De straatverkopers gingen mee de boot op. Het leek wel alsof je op een hectische markt stond met al dat geschreeuw en gesjok met dozen. Na een hele poos gingen we dan eindelijk varen. De fastboats, die we op de heenweg naar Gili namen (duur 1,5 uur), mochten niet varen door de woeste golven. De boot waar wij op zaten was enorm en had ook vrachtwagens aan boord. Vandaar dat we deze route moesten nemen. 

We zaten oké en hadden een klein bankje voor ons samen. Overal lagen matrasjes waar mensen op lagen. De tocht duurde lang en we schommelde soms hevig. Het was geen pretje en we hoopte snel aan te komen. Op de telefoon zagen we dat we bijna in Padangbai waren, echter lagen we al een tijdje stil. Waarschijnlijk konden we niet verder omdat er te hoge golven waren. Op reisblogs en backpack-Facebooks hadden we horrorverhalen gelezen dat er mensen op deze ferry 17 uur vast hebben gezeten door de hoge golven. We bleven hoop houden maar dat was lastig aangezien het inmiddels al zeven uur was en we om vijf uur aan zouden moeten komen. Op dit moment kregen we ook bericht dat er een heftige aardbeving geweest was geweest in het noorden van Lombok, waar wij enkele uren ervoor nog waren. Er zou tsunamigevaar zijn en wilde zo snel mogelijk van het water af. We zijn naar een reddingsman gelopen en hebben gevraagd of de tsunami onze kant op kwam. Hij vertelde ons dat dit niet het geval was. Niet helemaal gerust wachtte we tot we eindelijk konden aanmeren en aan land konden gaan. 

Het voelde als eindeloos wachten maar uiteindelijk zijn we om half tien aangemeerd. Moe en chagrijnig van de honger zijn we snel naar het hotel gegaan. We hebben zo dicht mogelijk bij het hotel een restaurantje gezocht wat nog open was. Na snel een stuk kip met rijst, een pizza Margarita en twee koude Bintangs achter onze kiezen te hebben gestouwd zijn we snel gaan slapen. Nog steeds niet wetende hoe groot de aardbeving nou daadwerkelijk geweest was, zijn we gaan slapen. De wekker ging vroeg en hadden een kort nachtje voor de boeg. We wilde zo snel mogelijk Padangbai uit, wat een grimmig en ongezellig stadje is. 

Morgen staan we vroeg op om naar Sanur te gaan, vanuit hier willen we met de fastboat naar de Nusa-eilandjes gaan ten Zuid-Oosten van Bali. 

Groetjes!