Een dagje in Canggu

Vandaag stonden we vroeg op en pakte de tassen in. We ontbeten bij de schattige jongen van twee dagen geleden. Het ontbijtje was prima en vulde goed. Bij het afrekenen vroeg hij voorzichtig of we misschien een euro hadden voor zijn verzameling muntjes. Na de portemonnee omgekeerd te hebben, gaven we hem wat kleingeld. 

Onze was zou na twee dagen ook klaar moeten zijn en vervolgde onze weg naar de wasserette. Dit blijft altijd een spannend moment of ze niet alle kleding kwijt zijn geraakt of alles verkleurd is. We betaalde en namen de was mee naar het hotel. Het was gelukkig weer, op een mierzoet-ruikende was na, goed gegaan. We propte de laatste spullen in de tas en bestelde een Grab naar Canggu. Dit is het op een na laatste van onze vakantie. 

We kwamen aan en checkte in. De eigenaar van de homestay was een lieve Indonesische man. De kamer was gelukkig al schoongemaakt en we werden meteen meegenomen. Na ons te hebben omgekleed, zijn we naar het strand gegaan. De zee was wild en we hadden uitzicht over surfers en kitesurfers. Het waaide ontzetten hard en we werden door het zand flink gescrubd. Na een paar uur waren we de wind en het zand zat en liepen terug naar het hotel. 

In de namiddag zijn we naar de tempel Tanah Lot geweest. Hier zijn we gekomen door een Grab te bestellen. Onze chauffeur was zo’n voorzichtige rijder dat hij niet harder dan 40 km/u heeft gereden en geen scherpte bochten durfde te maken. 

Na, op dit slakkentempo, eindelijk te zijn aangekomen, kochten we een kaarten en gingen naar binnen. De Tanah Lot is alleen te bereiken als het eb is. Hij vloed ligt de tempel in het water en kun je er dus niet komen. We wilde een stukje de Tanah Lot op om foto’s te maken, echter mocht dit niet voordat je gezegend/gereinigd was. We werden gewezen naar de grot ernaast waar heilig water aanwezig was. We moesten in de rij staan. Vooraan konden we eerst het heilig water drinken/aanraken/over je heen gooien. Vervolgens moest je wat geld in een bakje doen, want zo zijn ze hier dan ook wel weer. Hierna kreeg je een kwak natte rijst op je hoofd, een bloemetje achter je oor en een plens water over je hoofd. We liepen de Tanah Lot op wat een anti-climax bleek te zijn. Het was niet meer dan een trap die 3 meter omhoog liep met wat uitzicht over het water. De Tanah Lot is een stuk hoger gelegen en deze kon je dus helemaal niet zien. We liepen weer naar beneden en gingen naar de andere kant van de tempel. Je moest wel uitkijken waar je liep. Het was glad en erover lagen nog diepe plassen met zee-egels erin. Na een kleine klim stonden we boven op een rots en en hadden we prachtig uitzicht over de Tanah Lot en de enorme mensenmassa. 

We zijn teruggelopen en hebben bij een restaurantje wat te eten besteld. Vooraf deelde we een portie loempia’s en bestelde vegetarische (!) bruscetta. Echter was de keuken het hier iets minder mee eens en gaf ons bruscetta met kip. We riepen het personeel en vertelde dat er een vegetariër aan tafel zat. Ze schrokken best van deze fout aangezien veel hindoes hier geen vlees eten. Na heel veel excuses, hebben we nog een drankje van het huis gekregen. 

We wilde een Grab terug naar het hotel bestellen. Bij het bestellen kwamen we er achter dat dit lastiger was dan we dachten. Nergens in de buurt was dit mogelijk. We liepen een stuk het donker en werden door een taxi standje geroepen. Het bedrag was iets hoger dan een Grab maar het was onze enige optie om terug bij het hotel te komen. We stapte in en de taxi chauffeur bleek een gezellige vent te zijn die wel van een praatje hield. De beste man vroeg van alles aan ons. Hij vertelde dat hij Mode heet, wat ‘als tweede geborene’ betekend. Zijn oudere broer/zus heet Wayan, wat dus eerst geborene betekend. Dit is een typisch Balinese traditie en dat betekend dus dat er enorm veel ‘Wayans’ op het eiland wonen. 

Bij het hotel dronken we nog een biertje voor we gingen slapen.