Warm welkom in Bogor

Jakarta hebben we officieel bekroond tot de scooterstad zonder verkeersregels... 

Vanaf het hotel zijn we met een GrabCar (soort Aziatische uber) naar het treinstation JakartaKota gegaan. Dit ritje was 8 km en duurde zo’n 1,5 uur. Het lijkt wel alsof deze stad geen enkele verkeersregel heeft. Ze rijden hier links en halen in van zowel de linker en rechterkant. Ongeveer 70% van het verkeer zijn scootertjes die overal tussendoor scheuren. 

Aangekomen op het station kochten we een kaartje voor de trein naar Bogor. We hadden een treinreis van 1,5 uur voor de boeg. Deze reis kostte ons 32.000 IDR wat omgerekend €1,90 voor twee personen is, hier kan de NS nog wel iets van leren. De treinen waren bijzonder schoon en onderweg hadden we goed uitzicht. We zijn de hele treinreis aangestaard door alle locals. Een vrouwtje met haar zoon heeft 1,5 uur naar ons gezwaaid. 

Aangekomen in Bogor kregen we een ontzettend warm welkom. We werden meteen aangesproken door een Indonesisch mannetje, Afif, die best goed Nederlands sprak. We werden meegenomen naar een toeristen informatiecentrum waar we een ander backpackend stel tegenkwamen, Kaj en Quinty. Hier werden ons meteen allemaal tours en tochten aangeboden. Deze hebben we vriendelijk afgeslagen. 

Afif bracht ons naar een groen, laag minibus die ons naar het hotel bracht. Deze bussen hebben nummers en rijden een bepaalde route. Voor een klein bedrag kan je instappen en ergens stop zeggen en uit het busje stappen. 

Floris zat met zijn hoofd tegen het plafond aan en er zat zelfs geen deur in het autootje. Onderweg werd er alleen maar gezwaaid en gelachen naar ons, we waren blijkbaar erg bijzonder. Voor een paar cent kwamen we aan in het hotel. Ook dit bleek geen succes maar hier zal ik verder niet over uitwijken, haha. 

Na ons te hebben opgefrist, zijn we naar de Botanische tuinen gegaan. Dit is een park van 87 hectare grond en dé toeristische trekpleister van Bogor. Hier kwamen we Kaj en Quinty weer tegen. We zijn met zijn vieren door de tuin heen gelopen. Er lag zelfs een slang op de weg waar we bijna op waren gaan staan. 

De toeristische attractie zelf was trouwens niet de tuin maar Floris zelf. Alle kleine Chinees/Indonesische vrouwtjes wilde maar al te graag met de blonde, lange stoot op de foto. Ze vonden het ook erg fijn om even in Floris zijn Nederlandse billen te knijpen. Na een paar honderd foto’s met Floris zijn we onze weg vervolgd door de mooie tuin heen. 

Na de botanische tuinen zijn we met zijn allen teruggelopen naar het toeristen centrum om een auto te boeken die ons de volgende dag naar Bandung. Na een beetje afdingen en goede afspraken te hebben gemaakt, zijn we naar een restaurantje gegaan. We hebben hier, ondanks de taalbarièrre, redelijk goed gegeten. De porties waren wel erg klein. Zelfs ik, Kim, had Aziatisch eten wat echt lekker was (dat is best bijzonder). 

Terug in het hotel heeft Floris eerst een half uur mieren, plus het halve interieur, kapotgeslagen. Nadat oermens Floris eindelijk klaar was, zijn we tot de conclusie gekomen dat we qua verblijf onszelf toch een upgrade gunnen en zijn we de hotels gaan boeken voor de komende dagen (stuk aangenamer, haha). 

Voor het slapen gaan hebben we de backpack ingepakt voor de volgende dag. Het hoteltoilet was trouwens ook niet iets om naar over huis te schrijven. Kim had nogal moeite met de verschrikkelijke lucht die hier hing. Dit kwam doordat het toilet doorgespoeld moest worden met een emmer water (lekker primitief dus...). Dit is het meest smerige toilet wat we tot nu toe tegen gekomen. 

Morgen kijken we uit naar een betere nachtrust in een beter vooruitziend hotel. 

Liefs, 

Floris en Kim