Trip naar Borobudur met een helse bus

Vandaag stond op de planning dat we naar de Borobudur zouden gaan. Ook vandaag besloten we met het openbaar vervoer te gaan. Bij de bushalte heeft een vriendelijke dame opgeschreven welke route we moesten nemen. Na bijna drie kwartier kwamen we aan op het overstap punt. Eenmaal de bus uitgestapt werden we de volgende bus bijna ingetrokken ‘mister, mister, Borobudur?’  We stapte de bus in. Nouja.. bus, wat een bus moet noemen. Het leek meer op een rijdend koekblik op wielen wat sinds 1960 niet meer door de APK heen is gekomen. Met het oorverdovende geluid van de motor, de deuren nog open als natuurlijke airco en kleine versleten zitjes gingen we op pad. We crosste overal langs en sloegen na een tijdje af naar het platte land. Eenmaal in de buurt van de Borobudur stond er een enorme file. De ‘busbediende’ stapte uit om te peilen wat er aan de hand. We zagen al het vervoer voor ons omkeren maar onze bus bleef staan. De weg bleek afgezet maar onze busbediende liep naar de politieagent toe. Na enig aandringen, en volgens ons ook wat rupias, mochten we doorrijden. Eenmaal de hoek om was de weg afgezet en de busbediende haalde de hekken gewoon weg om door te rijden. We wisten niet wat we meemaakte en lagen, met een handje vol andere toeristen, helemaal dubbel. 

Aangekomen bij de Borobudur zijn we de klim begonnen naar de tempel. Onderweg zijn we nog door een tiental mensen om foto’s gevraagd. Floris blij lachend en Kim lichtelijk geïrriteerd. De tempel was prachtig en heel verschillend dan de tempels van gisteren. Deze boeddhistische tempel was rijkelijk versierd met Boeddha’s, ornamenten en andere mooie details. Na wat rondjes te zijn gelopen, hebben we nog even het park eromheen verkend. Er was een soort terrein afgezet met grote gouden Boeddha’s en er liepen allemaal monniken. Helaas konden we niet goed kijken omdat dit alleen voor Indonesiërs was. 

We zijn terug gegaan naar de bus in de hoop dat deze ook nog terug reed. We werden vriendelijk opgevangen door de buschauffeur en konden instappen. We werden gewezen naar de achterbank zodat Floris zijn lange benen kwijt kon. De bus zat flink vol en de beste man had de vaart er goed in. Onderweg waren er een hoop mensen uitgestapt en mochten we voorin zitten. Dit was niet de voorin die wij kennen in een bus, maar je zit hier naast de buschauffeur zelf. Pas toen zagen we hoe verrot deze bus eigenlijk was. Een los bolletje hing uit het dashboard, het verlengde van de koppeling ging door een gat in de grond naar beneden en het leek alsof de pook er elk moment af kon vallen. Het was erg grappig om te zien en het ritje ging eigenlijk best vlot. 

Terug in het hotel hebben we ons opgefrist en zijn we naar Jalan (straat) Malioboro gegaan. Dit is een lange straat met allemaal kraampjes met kleding, speelgoed en troep. Verder zijn er talloze eettentjes buiten op straat. We zijn de straat even doorgelopen en besloten om lekker makkelijk fastfood te eten. 

Na het eten hebben we op het station alvast treinkaartjes aangeschaft om onze trip voort te zetten naar Malang. Dit ging erg vlot en makkelijk. 

Terug in het hotel zijn we snel gaan slapen aangezien we de volgende dag weer vroeg op pad zouden gaan. 

Liefs, 

Floris en Kim