Tempeldag

Na een heerlijk ontbijtje in het hotel, wat we lang niet hadden gehad, zijn we op pad gegaan. Vandaag was tempeldag. Aangezien we voor ieder klein stukje een Grab bestelde, besloten we vandaag om met het lokale vervoer te gaan. Het personeel in het hotel had ons vriendelijk de weg gewezen naar de bushalte. 

Eenmaal aangekomen, kochten we een kaartje van 3.500 rupia per persoon (een schamele 21 eurocent). De bushalte bestond uit een verhoogd hokje met een medewerker erin. Als je je kaartje betaald had kon je doorlopen naar de wachtruimte. De bussen komen hier, in tegenstelling wat wij gewend zijn, ongeveer één keer per kwartier zonder vaste tijd. Als de juiste bus aangereden komt, stopt de medewerker van het bushokje de bus door te zwaaien en te roepen. De bus stopt dan en je kunt via een poortje een grote stap de bus in maken. Er staan hier ook geen haltes aangegeven maar een medewerker in de bus roept alles om. Met een rotgang reden we Yogyakarta door. Na een snelle overstap kwamen we aan bij de Candi (tempel) Prambanan. Dit lijkt één tempel maar is eigenlijk een groot complex met vier tempels waarvan de Candi Prambanan het grootste is, deze hebben we ook als eerste bekeken. De Prambanan is een hindoeïstische tempel met drie grote hoofdtempels, waarin beelden van de goden staan, een aantal middelgrote tempels en veel kleinere gebouwtjes staan. De tempel was versierd met afbeeldingen van het hindoeïsme/boeddhisme. Na weer twintig foto’s met Aziatische fans zijn we verder gelopen naar de andere drie tempels. Deze heetten Candi Sewu, Candi Bubrah en Limburg. De Lumbung Bubrah waren boeddhistisch. Deze drie kleinere tempels waren een stuk minder druk bezocht. Ook deze tempels waren versierd met afbeeldingen van het geloof. 

Een groot deel van het hele terrein inclusief tempels is in 2006 verwoest door een aardbeving. Hierdoor zijn veel van de, vooral kleinere, tempels ingestort en ligt het hele terrein vol met brokstukken. 

Na een paar uur rond te hebben gezworven, hebben we typisch Indonesisch gegeten op het terrein van de Prambanan. Dit was best smakelijk en met een goed gevulde maag zijn we op pad gegaan naar de volgend tempel. 

Met een Grab zijn we afgezet bij Candi Plaosan, een afgelegen tempel op zo’n drie kilometer van Candi Prambanan. Dit tempelcomplex was niet bijzonder groot maar wel een stuk rustiger. De tempels zelf deden ons erg denken aan de Prambanan. Na een klein rondje zijn er op doorreis gegaan naar Candi Ijo, wat groene tempel betekend. 

Deze tempel staat bekend om zijn mooie zonsondergang. Wat we niet wisten was dat deze tempel hoog op een berg gelegen was. Met de Grab zijn we de berg opgegaan wat alles behalve een pretje was. Onze chauffeur reed in zijn eerste versnelling stijle weggetjes omhoog. Op sommige stukken ging hij zo langzaam en stijl omhoog dat we het idee hadden dat hij in enkele ogenblikken met een rotvaart naar terug beneden zou rijden. Heelhuids aangekomen bij de Candi Ijo, bleek dit eigenlijk bijna dezelfde tempels als de vorige van die dag. Het uitzicht was wel heel mooi alleen hangt er zo ontzettend veel smog dat je niet ver kon kijken. Het plan was hier om de zonsondergang te bekijken maar door de smog besloten we naar beneden te gaan. Hier begon me toch een avontuur... 

Heen waren we gekomen met een Grab maar terug was er natuurlijk geen chauffeurs zo gek om ons dat hele roteind te komen ophalen, daarnaast hadden we erg slecht bereik. Na een tijdje wachten besloten we te gaan lopen. Na twintig minuten te hebben gelopen, was er weer wat bereik. Eindelijk vond Grab iemand die ons naar het hotel wilde brengen. We hebben ruim een kwartier op het kruispunt gewacht maar de taxi bleek niet onze richting op te komen. We zijn onze klim naar beneden vervolgd. 

Floris kreeg het voor elkaar om, na een eind lopen, weer een taxi chauffeur te reserveren. Echter had hij het ophaalpunt een stuk verder gezet dan we eigenlijk waren. Dit had het gevolg dat we bijna van de berg af moesten rennen. Na een verzwikte enkel, veel gevloek en nog meer gezweet zagen we onze Grab gelukkig staan. 

Oververhit en met lege magen kwamen we aan in het hotel. We hebben ons snel opgefrist en zijn naar hetzelfde straatje gegaan waar we gisteren gegeten hebben. De straat was extra gezellig, vermoedelijk omdat het zaterdag was en locals vrij waren. Overal waren podia en traden mensen op. Met een leuk uitzicht hebben we lekker bij een ander restaurantje gegeten. Toe hebben we nog een lekker ijsje gehaald bij een ijssalon en konden we terugkijken op ene vermoeiende maar geslaagde dag.