Een nachtje door voor een prachtige zonsopgang

We hadden nog proberen te slapen maar hadden te lang liggen bakkeleien over waar de volgende reis naartoe ging. Lichtelijk vermoeid pakte we onze tassen in en gingen in de lobby van het hotel zitten. Rond 00:00 werden we opgehaald in een klein busje. In het busje zaten al enkele toeristen en er moesten er nog wat worden opgehaald. Nadat we deze mensen hadden opgehaald, zijn we op pad gegaan. 

De busrit was hels. De buschauffeur reed roekeloos en er zaten enorme gaten in de weg. Na een drie uur durende busrit met veel gehobbel en geslingerd kwamen we aan bij de Jeeps. Het was een echte jungle jeep zonder poespas. 

We stapte in en vervolgde de hobbelige wegen. Deze gingen echter een stuk stijlen omhoog dan op de heenweg. Gelukkig kon onze jeep dat makkelijk aan. Na de bergen reden we over een soort uitgestrekte woestijn landschap, wat een beetje aanvoelde alsof met met een maan rover karretje over de maan reden. Na nog een stukje klimmen werden er uit de jeep gelaten om het laatste stuk omhoog te klimmen. Het laatste stuk was zo’n 2,5 km en was best pittig. Het was stijl en druk (door alle jeeps die er stonden) en de lucht was niet bepaald prettig om in te ademen. Door veel stuifzand en uitlaatgassen van motortjes waren we op het hoogste punt aangekomen, dit was zo’n 2700 meter. Het stond vol met toeristen maar we hadden nog een mooi plekje weten te bemachtigen. 

Het was nu wachten geblazen op de zonsopkomst. Floris heeft, met zijn voordelig lange lichaam, veel foto’s kunnen maken zonder toeristen erop. Het duurde best lang voor de zon op kwam maar het gaf een gigantisch mooi beeld. Na een hoop, ja echt een hoop, foto’s te hebben gemaakt bij zonsopkomst zijn we naar de andere kant gelopen. Hier hadden we het mooiste uitzicht over de vulkanen. Het opkomende zonlicht viel er precies op en gaf een idyllisch plaatje. Het was een heel sereen en rustig gevoel. Daarnaast leek het net alsof je naar een Bob Ross’ schilderij aan het kijken was. 

Na nog even te hebben genoten, zijn we terug naar de jeep gelopen. We hadden vooraf een foto van het kenteken genomen en dit was achteraf ook heel erg nodig. Op de heenweg was het donker dus hadden we de weg niet heel goed kunnen herkennen en onthouden. Op de terugweg kwamen we honderden jeepjes tegen, allemaal ongeveer hetzelfde. Na een poosje vonden we onze jeep terug en reden we naar beneden. 

We stopten op het maanlandschqp en bleven hier ruim een uur staan. Je kon hier op paardjes de vulkaan op, wat Floris wel een grappig idee vond. Hup, beide een paard op en daar gingen we. Floris had een snel paard, terwijl Kim op een eigenwijs hobbelpaard zat. Ik verloor Floris al snel uit het oog en hoopte dat het paard bovenaan wel even zou wachten. Dit was gelukkig wel zo en hebben bovenaan nog wat foto’s gemaakt. We zijn, al hobbelend, weer naar beneden gegaan op een ander paard (die een stuk minder hobbelde). 

Op tijd aangekomen bij de jeep, waren de rest van de passagiers veel te laat waardoor we lang hebben moeten wachten. Terug afgezet bij de bus konden we onze weg terug vervolgen naar het hotel. We hebben tijdens de onrustige rit wat proberen te slapen wat best moeizaam ging. 

Terug bij het hotel hebben we nog even ontbeten bij de Library. We hebben daarna in het hotel gewacht op onze taxi/bus naar Surabaya. Dit hadden we bij een touroperator via het hotel geboekt. Het was vrij goedkoop en goed geregeld. De jongen van het hotel zei dat dit slechts 2 uur rijden was, maar viel vies tegen. Na 5,5 uur kwamen we vermoeid aan bij het hotel. We hebben nog snel wat simpels gegeten en zijn daarna snel gaan slapen.