Koffie proeven en rijstvelden bezoeken

We begonnen de dag met een simpel ontbijtje in de villa. Echter hadden we hierna nog best veel honger. We zijn op de scooter gesprongen en hebben bij een kleine Warung, dit is een klein familie restaurantje en komen voor op elke hoek van de straat, pannenkoeken gegeten. We wilden ook een lekker sapje bestellen, echter liet de elektriciteit te wensen over. Overal was de stroom uitgevallen waardoor er niks gemist kon worden. 

Na het ontbijtje zijn we begonnen aan de Campuhan Rigde walk. Volgens het internet was dit een prachtige wandeling voor natuurliefhebbers met een mooi uitzicht. Deze activiteit is duidelijk geëindigd in de top vijf slechtste keuzes deze vakantie. De wandeling bleek niet meer dan een vervelende klim, van 2 km enkele reis, met ongelijke treden en stijle heuvels door een partij onkruid. Eenmaal boven bleek er niet meer te zijn dan een paar schilderijwinkels en een klein, niet eens zo mooi, rijstveldje. Met een beetje tegenzin zijn we terug gelopen. 

Op de motor zijn we doorgereden naar de Tegalalang rijstvelden. Deze lagen net buiten Ubud en waren maar een stukje rijden. Deze rijstvelden waren een stuk toeristischer en was meteen te merken aan het feit dat er overal geld voor werd gevraagd. We hebben op voorhand lekker geluncht met een prachtig uitzicht over de velden om ze daarna te betreden. 

In de velden waren mensen aan het werk met grappige rieten hoedjes. We klommen de rijstvelden door. Ook dit was een flinke klim met hoge treden. Het leuke hier was dat je echt in de velden liep en moest uitkijken dat je niet in het water viel. Door de rijstvelden heen waren grote schommels aan de palmbomen gemaakt. Het was een schattig gezicht en eigenlijk was het zonde van het mooie uitzicht om niet even te schommelen. We zijn beide even geweest nadat Floris had afgedongen voor een ‘very good price’. Het schommelen gaf je even het gevoel alsof je boven de velden vloog. Het gaf een bijzonder en vrij gevoel met de prachtige natuur om je heen. 

Terug geklommen zijn we op de motor gesprongen en reden we op de terugweg langs een koffie en thee proeverij. We stopten en werden hartelijk ontvangen en naar binnen getrokken. We kregen hier uitleg van een meisje over de Kopi Luwak. Dit is de duurste koffie ter wereld. Ze vertelde over het proces hoe de bonen verkregen werd. De speciale bonen vallen van de boom en worden gevoerd aan Civet (Luwak) katten. De bonen fermenteren in hun magen en poepen deze bonen uit. Er lagen ook vier van de Civet katten. Ze zagen er apart uit en lagen heerlijk te relaxen. 

De bonen worden dan geschild, gereinigd en gebrand. Het branden werd in een hutje ernaast gedaan. Vervolgens worden de bonen handmatig gestampt en gezeefd tot koffiemaling. Dit proces duurt vrij lang en wordt allemaal handmatig gedaan waardoor de prijs van de koffie ook zo hoog is. Vervolgens werden we meegenomen naar de koffie- en theeproeverij. Dit was gratis en we konden ervoor kiezen om de Kopi Luwak te proberen, uiteraard wel betaald want het is pittig aan de prijs. We waren erg nieuwsgierig en besloten voor de ‘deluxe’ versie te gaan. De koffie smaakte apart, iets zuriger dan de koffie die wij gewend zijn en was ontzettend zacht van smaak. 

De proeverij bestond uit vijf soorten koffie, Bali, vanille, kokos, moccha en ginseng, en smaakte goed maar zoet (zoals alles hier). De theesmaakjes waren ook allemaal lekker maar zoet. Er zaten was aparte smaken bij die niet perse nog eens wilden drinken maar erg leuk om te proeven. We kregen de soorten gember, kaneel, rosella, mangosteen, pandanus, ginseng, lemongrass en spice thee  

Na de proeverij zijn we naar het hotel gegaan en zijn we de stad in gegaan. We hebben wat winkeltjes gekeken en hebben een grote burger gegeten en een Bintang gedronken in een restaurantje. 

We zaten eigenlijk al 3 dagen in dubio over hoe we onze reis zouden vervolgen. Het eigenlijke plan was om naar de Gili eilanden te gaan naast het buureiland Lombok. Door de heftige zee gingen alleen de boten hiernaartoe al 10 dagen niet. We hebben nog gekeken naar vliegtickets maar besloten bij een toeristenstandje te vragen wat de mogelijkheden waren. De boot zou morgen weer voor het eerst gaan. Het mannetje van de stand kon vervoer voor ons regelen inclusief het bootticket. We besloten dit te doen. De volgende dag zouden we om zeven uur in de ochtend worden opgehaald om te worden vervoerd naar Padangbai. 

We hebben thuis de tassen ingepakt en nog snel het hotel voor de dag erna geboekt. Morgen wordt het weer vroeg op! 

Liefs, 
Floris en Kim